Bota e Xhindeve
|
|
|
BOTA E XHINDËVE - SHEJTANËVE |
|
Përkthyesi: Osman Abazi Lektyroi: Bedri Sadiku |
|
Fjala e përkthyesit |
|
“O Bij të Ademit! Mos lejoni t’ju mashtrojë shejtani...“ (El A’raf: 27). “Vërtet që Shejtani është armik për ju, kështu që merreni atë vërtet si armik...“ (El Fatir: 6). “... Dhe kushdo që zgjedh Shejtanin si mbrojtës e si mik në vend të Allahut, padyshim që ai ka pësuar humbje të qartë.“ (An Nisa’: 119). “Edhe xhindet Ne i krijuam kohë më parë prej flakës pa tym të zjarrit.“ (El Hixhr: 27). Bota e xhindëve dhe e shejtanëve është një botë e cila e shoqëroi njeriun që në fillim të krijimit të tij. Allahu i madhëruar na mëson neve se si Iblisi, i cili është nga bota e xhindëve, bëri zili ndaj babait tonë Ademit dhe iu bë armik i përbetuar. Ai mohoi urdhërin e Allahut që t’i bëjë respektin e kërkuar Ademit, alejhis-selam, dhe kështu u bë edhe armik i Krijuesit. Kjo ishte arsyeja që Allahu atë e largoi nga mëshira e Tij dhe i dha afat që të jetojë deri në Ditën e Gjykimit (ky afat vlen vetëm për Iblisin e jo edhe për shejtanët tjerë). Ai u betua në Allahun se do të jetë armik i përhershëm i njeriut dhe do ta humbasë atë nga rruga e drejtë. Shikuar në realitetin njerëzor, gjatë historisë e posaqërisht në kohën tonë, Iblisi edhe e realizoi këtë premtim të tij. Ai arriti që njerëzimin ta shmangë nga rruga e drejtë e Allahut, natyrisht me vetëzgjedhjen e vetëdëshirën njerëzore, sepse ai është vetëm ftues në rrugën e humbur, e nuk është detyrues, e as që ka mundësi ta bëjë një gjë të tillë, kurse njerëzit iu përgjigjën atij. Me një fjalë, shejtani është armiku më i madh i çdo njeriu, pa marrë parasysh fenë e tij dhe pa marrë parasysh e ka kuptuar njeriu këtë apo nuk e ka kuptuar dhe ai është armik i veçantë i besimtarëve të fesë Islame, e cila është feja e Allahut, me të cilën i dërgoi të gjithë pejgamberët. Shumë njerëz ai i ka humbur deri në atë masë, saqë e kanë marrë atë për dashamirin më të madh, përderisa ai është armiku më i madh i tyre. Pra, meqë puna është e tillë, meriton që t’i kushtojmë kujdes të veçantë njohjes së këtij armiku, para njohjes së çdo armiku tjetër. Ky është një armik i fshehtë të cilin ne nuk e shohim, kurse ai na sheh dhe ai qarkullon në trupin e njeriut, sikurse qarkullon gjaku. Ky libër në mënyrë shumë të bukur e përfshirëse, e edhe të argumentuar, na njofton me këtë botë, e cila është me ne dhe në ne. |
|
1 |
|
PARATHËNIE |
|
Falënderimi i takon Allahut, Atë e falënderojmë, nga Ai ndihmë, falje dhe udhëzim kërkojmë dhe tek Ai kërkojmë strehim nga të këqijat e shpirtrave dhe veprave tona. Atë që Allahu e udhëzon, nuk ka kush që mund ta humbë, kurse atë që Ai e le të humbur nga rruga, nuk ka kush që mund ta udhëzojë dhe dëshmoj se nuk ka zot (të adhuruar) përveç Allahut të Vetmit, i Cili nuk ka shok dhe dëshmoj se Muhammedi, sal- Allahu alejhi ve sel-lem, është rob dhe i Dërguar i Tij. Disa njerëz mendojnë se të shkruash në këtë temë është tepricë shkencore. Ata pëlqejnë që kjo temë të kalohet vetëm kalimthi, mos të mendohet thellë në të, si dhe supozojnë se dobia e pritur nga ky studim është e kufizuar dhe mosnjohja e saj nuk bën dëm asgjë. Unë nuk do të zgjerohem shumë në përgjigjjen time ndaj tyre, sepse bota njerëzore sot shpenzojnë shumë në hulumtimet e tyre, rreth asaj se a ka jetë dhe gjallesa në planetet e ndryshme, aq pasuri saqë do të ndërtoheshin qytete, do të ngriteshin shtete dhe do të merrte fund varfëria në shumë vende. Po ashtu, dijetarët në këtë rrugë shpenzuan mundime të mëdha, të cilat iu morën kohën dhe u humbën pasurinë. Atëherë ç’farë të themi për botën e gjallesave të mençura, të cilat jetojnë me ne, në tokën tonë, na shoqërojnë në shtëpitë tona, hanë dhe pijnë me ne, ndoshta na shkatërrojnë mendimin dhe zemrat tona, ndoshta na shtyjnë që të shkatërrojmë veten tonë me duart tona, të derdhim gjakun e njëri-tjetrit, ndoshta na nënshtrojnë që t’i adhurojmë ato ose ndonjë krijesë tjetër; që kështu ata të ndjellin hidhërimin e Allahut ndaj nesh, pastaj fundi i atyre që dalin nga rruga e Allahut është zjarri i cili përbinë çdo gjë. Informatat nga tekstet kur’anore dhe hadithet profetike të sigurta që u përmendën në këtë çështje, nuk mund të vlerësohen me pasuri. Ato tekste na zbulojnë sekretet e asaj bote, botës së xhindëve – dhe na furnizojnë me një mori informatash të cilat zbulojnë veçantitë e jetës së tyre, sikurse na informojnë edhe për armiqësinë të cilën e fshehin disa nga ata ndaj njerëzimit dhe mundimet e vazhdueshme të cilat i shpenzojnë e të cilat nuk ndërpriten, që kështu të na shmangin nga rruga dhe të na shkatërrojnë. Të mjafton si argument, për rëndësinë e kësaj çështjeje, t’i vështrosh ajetet të cilat flasin për xhindët dhe shejtanët, që të kuptosh fushën e gjërë të cilën e përfshijnë ato citate në Librin e Allahut. Ai i cili i vështron ato ajete, do të vërejë se jeta e njeriut nuk është tjetër, veçse ballafaqim në mes tij dhe shejtanit. Shejtani dëshiron ta shkatërrojë atë, kurse njeriu, të cilin Allahu e ndihmoi me dritën e Tij, lufton dhe përpiqet që t’i përmbahet rrugës së Zotit të Tij dhe të tjerët t’i drejtojë në atë rrugë. Në këtë rrugë atij i duhet patjetër të ballafaqohet me këtë armik në thellësitë e shpirtit të tij, në kujtimet e zemrës së tij, në shpresat, ëndërrat dhe dëshirat e tij, atij i duhet patjetër t’i hulumtojë vazhdimisht qëllimet e tija të largëta dhe të afërta; që t’i bëhet e qartë masa e afërsisë dhe e largësisë ndaj Zotit të tij dhe masa e shpëtimit nga armiku i tij, i cili mundohet ta shkatërrojë dhe ta drejtojë, sikurse e drejton bujku gomarin e tij. Unë i grumbullova citatet të cilat flasin për atë botë dhe fjalët e dijetarëve të mëdhenj në këtë temë, duke i vështruar ato në përgjithësi, kështu që ky libër u nda në pesë kapituj. |
|
2 |
|
|
|
PËRCAKTIMI I BOTËS SË XHINDËVE DHE SHEJTANËVE |
|
Hyrje: Xhindët janë botë në veçanti |
|
Xhindët janë një botë tjetër nga bota e njerëzve dhe nga bota e melekëve. Mes tyre dhe njeriut është i përbashkët veçorizimi i tyre me mendje dhe të kuptuar, si dhe liria e tyre në zgjedhjen e rrugës së hajrit apo të sherrit. Ata ndryshojnë nga njeriu në disa çështje. Kryesore është se thelbi (baza) i tyre është tjetër nga thelbi njerëzor. |
|
Pse u quajtën xhindët me emrin “El-Xhinnu نجلا “ |
|
Ata u quajtën me këtë emër (El-Xhinnu) si shkak i fshehjes së tyre nga syri. Tha Ibni Akili: “Xhindët u quajtën “El-Xhinnu” si shkak i mosdukjes dhe fshehjes së tyre nga shikimet (e njeriut). Nga kjo fjalë u quajt edhe el-xheninu (foshnja në bark të nënës) me këtë emër (sepse është i fshehur në mitrën e nënës)...”. Në Kur’an thuhet: “...Vërtet që ai dhe Kabilja e tij (fisi e farefisi, ndjekësit e ndihmësit e tij nga njerëzit e xhindet) ju shohin ju, ndërsa ju nuk i shihni dot ata...” (Al A’raf: 27). |
|
SHQYRTIMI I PARË |
|
THELBI DHE KRIJIMI I TYRE |
|
Thelbi nga i cili u krijuan |
|
Allahu, xhel-le ve ala1, na lajmëroi se xhindët u krijuan nga zjarri me fjalët e Tij: “Edhe xhindet Ne i krijuam kohë më parë prej flakës pa tym të zjarrit.” (El Hixhr: 27). “Dhe Ai i krijoi xhindet nga flaka pa tym e zjarrit.” (Err Rrahman: 15). Thanë Ibni Abbasi, Ikreme, Muxhahidi, Hasani dhe të tjerët, për fjalën e Tij “...nga flaka pa tym e zjarrit”, ‘ajo flakë është periferia e flakës.’ Në një transmetim tjetër thuhet: ‘nga zjarri më i pastër dhe më i mirë,’ ndërsa Imam Neveviu, gjatë komentimit të Sahihut të Muslimit2, tha: “el-marixh” është ‘flaka e përzier me pjesën e zezë të zjarrit.’ Kurse në hadithin të cilin e transmeton Muslimi nga Aisha, radi Allahu anha, Muhammedi, sal-Allahu alejhi ve sel-lem, tha: “Melekët u krijuan nga drita, xhindi u krijua nga flaka e zjarrit, ndërsa Ademi u krijua nga ajo që ua përshkrua juve (nga dheu).” |
|
1 |
|
2 |
|
Xhel-le ve ala, dmth. I madhëruari dhe i Larti. Sahihu i Muslimit është libri më autentik i hadithit pas sahihut të Buhariut. |
|
3 |
|
Fillimi i krijimit të tyre |
|
Nuk ka dyshim se xhindët u krijuan para njeriut, duke u bazuar në fjalën e Allahut: “Vërtet që Ne e krijuam njeriun prej argjillës tingëlluese, prej baltës së zezë e të lëmuar. Edhe xhindet Ne i krijuam kohë më parë prej flakës pa tym të zjarrit.” (El Hixhr: 26, 27). Ky ajet argumenton se xhindët u krijuan para njeriut. Disa të parë thanë se ata u krijuan 2000 vite para njeriut, por kjo nuk argumentohet as me Kur’an, e as me Sunnet. |
|
Përshkrimi i krijaturës së xhindëve |
|
Ne nuk dimë nga kreatura, pamja dhe shqisat e tyre, përveç asaj që Allahu na e bëri të qartë. E dimë se ata kanë zemra. Allahu i Lartë thotë: “Dhe vërtet që Ne kemi krijuar shumë nga xhindet dhe njerëzit për Xhehenem. Ata kanë në vete zemra me të cilat nuk kuptojnë, ata kanë në vete sy me të cilët nuk shohin, ata kanë në vete veshë me të cilët nuk dëgjojnë. Ata janë si bagëti. Jo, akoma më keq. Ata! Ata janë krejt të pamend e të hutuar.“ (Al A’raf: 179). Allahu i Lartë përforcoi këtu se xhindët kanë zemra, sy dhe veshë; dhe se shejtani ka zë, sikurse thotë Allahu i Lartë: “Dhe shqetësoji të nxituarit e mendjelehtit vazhdimisht, atë që të mundesh nga mesi i tyre (pasardhësve të Ademit) me zërin tënd (duke u pëshpëritur ose duke u bërë vesvese me këngë, muzikë, biseda boshe, sharje dhe thirrje të tjera në kundërshtim me rrugën e bindjes ndaj Allahut)...” (El Isra: 64). Po ashtu në hadithe vërtetohet se shejtani ka gjuhë dhe se xhindët hanë, pijnë, qeshin dhe çështje tjera të cilat përmendën në këtë libër. |
|
Emrat e xhindëve në gjuhën arabe dhe llojet e tyre |
|
Tha Ibni Abdul-Birri: ”Xhindët tek apologjetikët (Ehlul-Kelam), dijetarët dhe gjuhëtarët, janë në disa kategori: 1. Kur të përmenden xhindët në veçanti, thonë: ‘Xhinnij’. 2. Kur kanë për qëllim ata që banojnë me njerëzit, thonë: ‘Aamir’, sh: ‘Ummar’. 3. Nëse janë nga ata që u paraqiten fëmijëve, u thonë: ‘Ervah’ (shpirta, frymë). 4. Nëse është i keq dhe parafytyrohet, i thonë: ‘Shejtan’. 5. Nëse e tepron në këtë çështje, i thonë: ‘Marid’. 6. Nëse edhe më tepër e tepron dhe forcohet çështja e tij, i thonë: ‘Ifrit’, sh: ‘Afaritë”. I Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, na lajmëroi se xhindët janë tri lloje: një lloj i tyre fluturojnë në ajër, një lloj i tyre janë gjarpërinj dhe qen dhe një lloj i tyre janë udhëtarë të përhershëm (prej një vendi në një vend). |
|
4 |
|
SHQYRTIMI I DYTË |
|
VËRTETIMI I EKZISTENCËS SË XHINDËVE |
|
Nuk ka vend për përgënjeshtrimin e botës së xhindëve |
|
Një pakicë e njerëzve e refuzuan ekzistimin e xhindëve në përgjithësi, kurse disa politeistë supozuan se: “me xhindët janë për qëllim shpirtërat e planeteve,” (shiko Mexhmuul-Fetava, 24/280). Derisa një grup i filozofëve supozuan se: “me xhindët janë për qëllim nxitjet e sherrit dhe fuqitë e këqija të shpirtit njerëzor, sikurse supozuan se me melekët janë për qëllim nxitjet e hajrit në të.” (shiko Mexhmuul-Fetava, 4/346). Ndërsa disa bashkëkohës supozuan se: “xhindët janë mikrobet të cilat i zbuloi shkenca bashkëkohore.” Doktori i shkencave Muhammed El-Behij, mendoi se: “me xhindët janë për qëllim xhindët dhe melekët, të cilët janë një botë dhe nuk ka dallim mes tyre.” E tha këtë duke u bazuar në atë se: ‘edhe melekët janë të fshehur nga njerëzit’, përveçse ai e bashkoi me botën e xhindëve edhe atë që e fsheh besimin, mosbesimin, hajrin dhe sherrin nga bota njerëzore.” |
|
Mosdija nuk është argument |
|
Fundi i asaj që posedojnë ata përgënjeshtarë të botës së xhindëve, është se ata nuk kanë njohuri për ekzistimin e tyre. Por, mosdituria nuk është argument dhe është gjë e keqe për të mençurin të mohojë diç, vetëm pse nuk ka njohuri për ekzistimin e saj. Kjo është ajo që Allahu ua pa për të madhe pabesimtarëve: “Përkundrazi, ata e mohojnë (atë) dijen e të cilit ata nuk mund ta kapnin dhe shpjegimet e të cilit akoma nuk kanë mbërritur tek ata...” (Junus: 39). Nga zbulimet bashkëkohore të cilat nuk mund t’i nënçmojë askush, a do t’i lejohej njeriut i cili jetoi para qindra viteve, që t’i mohojë ndodhitë e tyre, sikur atë ta lajmëronte për to një njeri besnik? Pastaj, mosdëgjimi ynë i shumë zërave të Gjithësisë të cilët shushurojnë në çdo vend, a mund të jetë argument i mosekzistimit të tyre? Më pastaj, kur u zbulua radioja e cila kapi zërat që nuk mund t’i dëgjonim me veshët tanë, ne besuam në ekzistimin e tyre! Profesori Sejjid Kutub (Allahu e mëshiroftë) duke folur në “Dhilalin e tij” (koment i Kur’anit) për xhindët të cilët Allahu i ndau që ta dëgjojnë të Dërguarin e Tij, e të cilët dëgjuan Kur’anin, thotë: ”Përmendja në Kur’an e ndarjes së një grupi të xhindëve që ta dëgjojnë atë nga profeti, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, dhe rrëfimi i asaj që thanë dhe i asaj që vepruan, është argument i mjaftueshëm vetvetiu që të përforcojë ekzistimin e xhindëve, që të përforcojë ndodhinë e asaj ngjarje, që të përforcojë se ata xhindë kanë mundësi që ta dëgjojnë Kur’anin në gjuhën e tij arabe të shprehur, ashtu sikurse e shprehi i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, dhe që të përforcojë se xhindët janë krijesa që mund ta pranojnë besimin apo mosbesimin, janë të përgatitur për udhëzim apo devijim dhe nuk ka nevojë tjetër që të vërtetohet apo përforcohet ky realitet, sepse njeriu nuk ka mundësi ta përforcojë më tepër realitetin të cilin Allahu e vërtetoi. Megjithatë, ne do të mundohemi ta skqarojmë këtë realitet, në të konceptuarit njerëzor. Kjo Gjithësi e cila na rrethon, është përplot sekrete, është përplot fuqi dhe krijesa të panjohura për ne, qoftë në kreaturën, përshkrimin apo ndikim e tyre. Ne jetojmë në krehërit e atyre fuqive dhe sekreteve, dimë për to pak, e nuk dimë për to shumë. Për çdo |
|
5 |
|
ditë i zbulojmë disa nga ato sekrete, i kuptojmë disa nga ato fuqi dhe njoftohemi me disa nga ato krijesa. Ndonjëherë njoftohemi me qenien e tyre, ndonjëherë me cilësitë e tyre dhe ndonjëherë vetëm me gjurmët e tyre ekzistuese rreth nesh. Ne jemi ende në fillim të rrugës, rrugës së njohjes së kësaj Gjithësie, në të cilën jetojmë ne, babatë dhe gjyshërit tanë dhe në të cilën jetojnë bijtë dhe nipërit tanë, në një thërmi të thërmive të vogla të saj; në këtë planet tokësor, i cili nuk është asgjë në krahasim me madhësinë e Gjithësisë! Atë që ne e dimë sot - duke qenë ne në fillim të rrugës - në krahasim me njohuritë njerëzore para vetëm pesë shekujve, mund të konsiderohet çudi më e madhe se sa xhindët. Sikur ndonjë njeri, para pesë shekujve, t’u fliste njerëzve rreth sekreteve të atomit, për të cilat ne sot flasim, do ta mendonin se është i çmendur, ose me siguri do të konsideronin se ai flet për diç që është më e çuditshme se sa bota e xhindëve! Ne dimë dhe zbulojmë vetëm brenda kufijve të fuqisë sonë njerëzore, e cila është përgatitur që të jetë zëvendëse në këtë tokë, në pajtim me kërkesat e asaj zëvendësie dhe në rrethin e asaj që Allahu na e nënshtroi; që ajo të na i zbulojë sekretet e saj dhe që të na jetë e nënshtruar për kryerjen e obligimit zëvendësues në tokë. Zbulimet dhe njohuritë tona në natyrën e asaj Gjithësie, asnjëherë nuk mund ta kalojnë rrethin e asaj zëvendësie dhe nevojave të saja në këtë tokë, sado që të zgjasë jeta jonë dhe sado që të na nënshtrohen nga fuqitë e Gjithësisë. Ne do të zbulojmë shumë, do të dimë shumë dhe do të na hapen shumë çudira nga sekretet dhe fuqitë e kësaj Gjithësie, të cilat në krahasim me sekretet e atomit, do të duken si lojëra të fëmijëve! Por ne do të mbesim brenda kufijve të atij rrethi të tërhequr për njerëzimin dhe brenda fjalës së Allahut: “...ndërsa nga Dija (juve o njerëz) ju është dhënë vetëm fare pak.” (El Isra: 85). Ajo dituri është pak në krahasim me fshehtësitë të cilat gjinden në këtë ekzistencë, e të cilat i di vetëm Krijuesi i tyre. Ne po ashtu do të mbesim brenda kufijve të shembëllimit të Tij, të diturisë së Tij të pakufishme dhe brenda mjeteve të kufizuara të diturisë njerëzore: “Dhe sikur të gjitha pemët në tokë të ishin pena dhe deti (botëror të ishte bojë për të shkruar) me shtatë dete (të tjerë) pas tij për t’iu shtuar atij, prapëseprapë Fjalët e Allahut nuk do të shterronin. Me të vërtetë Allahu është i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.” (Lukman: 27). Kur Allahu na zbulon, përmes kaderit të përcaktuar për ne, diçka nga ato sekrete dhe fuqi përmes fjalëve të Tij - e jo përmes praktikës e njohurive të cilat rrjedhin nga dhuntia e fuqive tona të cilat janë po ashtu nga Ai, - rruga jonë atëherë është që ta pranojmë atë dhunti, të jemi falënderues dhe të dorëzohemi, ta pranojmë atë ashtu si është, pa i shtuar e munguar asgjë; sepse burimi i vetëm nga i cili marrim njohuri të tilla, nuk na ka dhuruar më tepër se ajo masë, pa i shtuar asgjë dhe nuk ka burim tjetër ku mund të marrim sekrete të tilla!” Fjalë e vërtetë është se xhindët, janë botë tjetër nga bota njerëzore dhe ajo e melekëve. Ata janë krijesa të mençura dhe që kuptojnë, e nuk janë shfaqje e as mikrobe. Po ashtu ata janë të ngarkuar (mukel-lefin) dhe të urdhëruar me ligjet e Allahut. |
|
ARGUMENTET SINJALIZUESE NË EKZISTIMIN E XHINDËVE |
|
1. Ekzistimi i tyre është nga argumentet e pakontestueshme në fe |
|
Tha Ibni Tejmijje: ”Asnjë nga grupet muslimane, nuk kundërshtoi ekzistimin e xhindëve dhe atë se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, u dërgua edhe tek ata. Shumica e grupeve pabesimtare, vërtetojnë ekzistimin e xhindëve. Kurse Ehlul-Kitabi në mesin e hebrenjëve dhe të krishterëve, e vërtetojnë ekzistimin e tyre sikurse edhe |
|
6 |
|
muslimanët, edhe pse në mesin e tyre ka të tillë që e mohojnë ekzistimin e tyre, sikurse që gjinden edhe në mesin e muslimanëve të tillë që refuzojnë ekzistimin e tyre…sikurse Xhehemitë dhe El-Mu’tezile, edhe pse shumica e këtyre sekteve dhe imamët e tyre e vërtetojnë ekzistimin e tyre. Çështja është kështu, sepse lajmërimet e profetëve për ekzistimin e tyre, janë të shumta dhe të patjetërsueshme. Po ashtu është e ditur, se ato janë gjallesa të mençura, veprojnë me dëshirë të lirë, janë të urdhëruara me ligjet e Allahut dhe nuk janë shfaqje të bashkangjitura në njeriun apo dikë tjetër, sikurse supozojnë disa ateistë. Pasi që çështja e xhindëve është e përcjellur me lajme të shumta nga profetët, të cilën gjë e dinë njerëzit e përgjithshëm dhe të veçantë, ata nuk mund t’i mohojë asnjë sekt që i përket profetëve fisnik.” (Mexhmuul-Fetava, 19/10). Ai po ashtu thotë: ”Të gjitha grupet e muslimanëve vërtetojnë ekzistimin e xhindëve, po ashtu edhe shumica e pabesimtarëve, sikurse shumica e Ehlul-Kitab-it, si dhe shumica e politeistëve arab…” (Mexhmuul-Fetava, 19/13). Imamul-Haremejni përmendi se: ”Dijetarët në kohën e sahabëve dhe tabiinëve, u pajtuan në ekzistimin e xhindëve dhe të shejtanëve, si dhe në kërkimin e strehimit tek Allahu nga të këqijat e tyre…” (Akamul-Merxhan, f.4). |
|
2. Citatet kur’anore dhe të haditheve |
|
Shumë citate argumentojnë ekzistimin e xhindëve, sikurse është fjala e Allahut të Lartë: “Thuaj (O Muhammed): “Më është shpallur mua se një grup i vogël xhindesh dëgjuan (Kur’anin)...” (El Xhin: 1). “Dhe vërtet që pati burra nga njerëzit të cilët iu mbështetën burrave nga radhët e xhindeve, por ata (xhindet) ua shtuan atyre (njerëzve) mëkatet dhe mosbesimin.” (El Xhin: 6). Ato citate janë të shumta dhe shumicën e tyre ne do t’i përmendim brenda këtij libri. |
|
3. Shikimi i tyre |
|
Shumë njerëz në kohën tonë, e edhe para kohës tonë, dëshmuan dhe panë grupe të xhindëve, edhe pse shumica e atyre që i panë ata dhe i dëgjuan, nuk e ditën se ata janë xhindët; ata supozuan se ata janë shpirtëra, ose njerëz të fshehur, apo njerëz të planeteve… Transmetimi më i vërtetë që transmetohet në këtë vend, është se i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, i shikoi ata, foli me ta dhe ata i folën, i mësoi ata dhe u lexoi Kur’anin. Në temat e ardhshme, do ta përmendim atë rast. |
|
Gomari dhe qeni i shohin xhindët |
|
Nëse ne nuk i shohim xhindët, disa gjallesa të tjera i shohin ata, sikurse gomari dhe qeni.Transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejre, radiAllahu anhu, se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: ”Kur të dëgjoni kakarisjen e gjelit, luteni Allahun nga mirësia e Tij, sepse ai (gjeli) ka parë ndonjë melek, e kur të dëgjoni palljen e gomarit, kërkoni strehim tek Allahu nga shejtani, sepse ai ka parë ndonjë shejtan”. Transmeton Ebu Davudi nga Xhabir Ibni Abdull-llahu, radiAllahu anhu, se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: ”Kur të dëgjoni lehjen e qenëve dhe palljen e gomarëve, kërkoni strehim tek Allahu, sepse ata shohin çka ju nuk shihni”. |
|
7 |
|
disa gjallesa kanë mundësi të shohin çka ne nuk shohim. Bleta është në gjendje të shohë rrezet ultravjollcë, për këtë arsye ajo e sheh diellin edhe pse qielli është përplot re, kurse huti e sheh miun në errësirën e zezë të natës… |
|
Përgjigjja ndaj atyre të cilët mendojnë se xhindët janë vetë melekët |
|
Më parë përmendëm hadithin ku Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha se: ”Melekët u krijuan nga drita, kurse xhindët u krijuan nga zjarri’. Pra, i Dërguari, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, i ndau në bazës të krijimit të tyre, e kjo argumenton se ato janë dy botëra, e jo një. Pastaj, ai që i vështron citatet të cilat flasin për melekët dhe xhindët, do të bindet se dallimi në mes tyre është shumë i madh. Melekët nuk hanë e as nuk pijnë, nuk kundërshtojnë Allahun për asgjë që i urdhëron dhe veprojnë atë me të cilën urdhërohen, kurse xhindët përgënjeshtrojnë, hanë, pijnë, kundërshtojnë Zotin e tyre dhe thejnë urdhërin e Tij. S’ka dyshim se ato janë dy botëra të fshehura nga ne, të cilat nuk i kapin shikimet tona, por ato janë edhe dy botëra të ndryshme në bazë dhe veçori të tyre. |
|
SHQYRTIMI I TRETË |
|
SHEJTANI DHE XHINDËT |
|
Përcaktimi i Shejtanit |
|
Shejtani, të cilin e përmendi Allahu në Kur’an shumë herë, është nga bota e xhindëve. Ai në fillim e adhuronte Allahun, banonte qiellin me melekët dhe hynte në Xhennet. Më pastaj e kundërshtoi Zotin e tij, kur e urdhëroi t’i bëjë sexhde Ademit, duke bërë kështu mendjemadhësi dhe kryelartësi, kështu që Allahu e largoi nga mëshira e Tij. Emri ‘shejtan’ në gjuhën arabe, përdoret për çdo refuzues e renegat, kështu që kësaj krijese iu bashkangjit ky emër si shkak i refuzimit e renegimit ndaj Zotit të tij. Atij po ashtu, iu bashkangjit edhe emri ‘Tagut’: “Ata që besojnë, (ata) luftojnë për Çështjen e Allahut, ndërsa ata që nuk besojnë, (këta) luftojnë për Çështjen e Taghutit (të Shejtanit). Kështu pra luftoni kundër shokëve të shejtanit. Vërtet që komploti i shejtanit është gjithnjë shumë i dobët.” (An Nisa’: 76). Ky emër, me këtë shprehje, është i njohur te shumica e popujve, të cilën gjë e përmend Akkadi në librin e tij ‘Iblisi’. Ai u quajt me këtë emër (Tagut), si shkak i kalimit të kufirit të tij, renegimit ndaj Zotit të tij dhe bërjes së vetes zot i cili adhurohet. Kjo krijesë ka humbur çdo shpresë në mëshirën e Allahut dhe për këtë arsye Allahu e quajti me emrin ‘Iblis’, e cila fjalë në gjuhën arabe, ka kuptimin e atij që nuk ka kurrfarë hajri në të dhe ai që humbi shpresën e ra në huti. Ai i cili lexon citatet kur’anore dhe profetike, do të vërejë se shejtani është krijesë e cila kupton, koncepton dhe lëvizë…e nuk është sikurse mendojnë disa të tjerë se: “Ai është është vetëm shpirti i së keqes, i personifikuar në ndjenjat shtazarake të njeriut, të cilat e drejtojnë atë kur ato i okupojnë zemrën.” (Dairetul-Mearif-El-Hadithe, f.357). |
|
8 |
|
Thelbi i Shejtanit |
|
Më parë përmendëm se Shejtani është nga xhindët. Por disa nga dijetarët e parë dhe bashkëkohorë, ranë në konflikt rreth kësaj çështjeje. Argument i tyre në këtë çështje është fjala e Allahut të Lartë: “Dhe (kujto) kur Ne u thamë melekëve: “Bini ju në sexhde para Ademit.” Dhe ata ranë në sexhde përveç Shejtanit (Iblisit) që nuk pranoi dhe ishte kryelartë dhe qe një prej mosbesimtarëve (prej të panënshtruarve ndaj Allahut).” (El Bekareh: 34). Në këtë ajet dhe të ngjashëm, Allahu e veçoi Iblisin në mesin e melekëve, e i veçuari në të shumtën e rasteve është nga të veçuarit (d.m.th. veçoi Iblisin nga melekët, pra Iblisi është melek). Librat e tefsirit (komenteve kur’anore) dhe të historisë, bartën fjalët e disa dijetarëve, të cilët përmendën se Iblisi ishte nga melekët, se ishte roje e Xhennetit, apo i qiellit të dynjasë dhe se ai ishte më fisniki dhe nga fisi më i mirë i melekëve…dhe fjalë të ngjashme me këto. Tha Ibni Kethiri: “Në këtë çështje u transmetuan shumë thënie të selefit (të gjeneratve të para muslimane), shumica e të cilave janë prej israilijateve (transmetimeve hebrenje e krishtere) të transmetuara, të cilat transmetohen që më vonë të hulumtohet në vërtetësinë e tyre. Allahu e di më së miri çështjen e tyre dhe disa nga ato transmetime janë padyshim gënjeshtra, sepse kundërshtojnë hakkun i cili është në duart tona. Kur’ani na mjafton nga çdo transmetim i mëparshëm; sepse ato pothuajse nuk mbesin pa ndryshim, shtim apo mungim dhe në ato transmetime u shtuan shumë gjëra..”(Tefsiru Ibni Kethir, 4/397). Argumenti i tyre se Allahu e veçoi Iblisin nga melekët, nuk është argument i prerë, si shkak i mundësisë që ky veçim të jetë i ndërprerë (munkati’), sikurse është edhe realiteti, duke u bazuar në ajetin i cili argumenton se ai ishte nga xhindët: “(Kujto edhe) kur Ne u thamë melekëve: “I bini në sexhde Ademit.” Kështu ata të gjithë u lëshuan me fytyrë përtokë përveç Iblisit. Ai ishte një prej xhindeve dhe nuk iu bind Urdhërit të Zotit të tij...” (El Kehf: 50). Ne më parë vërtetuam me citat të vërtetë, se xhindët janë tjetër nga melekët dhe njerëzit. I Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, lajmëroi se: “Melekët u krijuan prej dritës, xhindët u krijuan prej flakës së zjarrit dhe Ademi u krijua nga balta.” Tha Hasan El-Basriu: “Iblisi nuk ishte nga melekët as sa një të rrahur të qerpikut.” |
|
A është Shejtani rrënja e xhindëve, apo vetëm një nga ata? |
|
Nuk ekzistojnë citate të qarta të cilat na bëjnë të dimë se Shejtani është rrënja e xhindëve, apo është vetëm një nga ata, edhe pse më e sigurtë është se ai është vetëm një nga mesi i tyre, duke u bazuar në fjalën e Allahut: “...përveç Iblisit. Ai ishte një prej xhindeve...” (El Kehf: 50). Ibni Tejmijje, Allahu e mëshiroftë, mendon se Shejtani është rrënja e xhindëve, sikurse është Ademi rrënja e njerëzimit (Mexhmuul-Fetava, 4/235, 346). |
|
9 |
|
Pamja e kobshme e Shejtanit |
|
Shejtani ka pamje të kobshme, e kjo gjë është e pjekur edhe në mendjet tona. Allahu shembëlloi frytet e pemës së Zek-kumit, e cila mbinë në fund të Xhehennemit, me kokat e shejtanëve, si shkak i njohjes së pamjes dhe formës së keqe të tyre: “Me të vërtetë që është pemë që del që nga fundi i Zjarrit të egër flakërues, degët e kërcellit të frutave janë si kokat e shejtanëve.” (Es Saffat: 64-65). Të krishterët e shekujve të mesëm, e personifikonin Shejtanin sikurse një njeri i zi me mjekërr të mprehtë, me vetulla të ngritura, me gojë nga e cila del zjarr, me brirë, me kthetra dhe me bisht. (Dairetul-Mearif-El-Hadithe, 357). |
|
Shejtani ka dy brirë |
|
Transmeton Muslimi nga Ibni Omeri, radiAllahu anhuma, se Muhammedi, sal- lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: ”Mos vrojtoni me namazin tuaj lindjen e diellit dhe perëndimin e tij, sepse ai lindë mes dy brirëve të shejtanit”. Po ashtu Ibni Omeri, radiAllahu anhuma, transmeton se Muhammedi, sal- lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: ”Kur të lindë vetulla (pjesa e parë, periferia) e diellit, shtyeni namazin derisa të shfaqet dielli dhe kur të përendojë vetulla e diellit, shtyeni namazin derisa të përendojë ai dhe mos pritni gjatë faljes së namazit tuaj lindjen e diellit, e as perëndimin e tij, sepse ai lindë mes dy brinjëve të shejtanit”. Kuptimi i këtij hadithi është se disa sekte të politeistëve adhuronin diellin, kështu që i bënin atij sexhde gjatë lindjes dhe perëndimit të tij, atëherë shejtani u vendoset nga ajo anë që është dielli; kështu që adhurimi i tyre të bëhet ndaj tij. Ky kuptim u përmend qartë në një hadith që e transmeton Muslimi nga Amr Ibni Abesete Es-Selmijji, radiAllahu anhu, i cili e pyeti Muhammedin, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, për namazin, e i tha:”Fale namazin e sabahut, pastaj lëre namazin derisa të lindë dielli, derisa të ngritet, sepse kur ai lindë, lindë në mes dy brinjëve të shejtanit. Në atë kohë i bëjnë sexhde pabesimtarët. Pastaj falu, sepse namazi (në atë kohë) është dëshmues (e dëshmojnë atë melekët) dhe prezentues (prezentojnë aty melekët)”. Pastaj i ndaloi të falet pas iqindisë: ”…derisa të perëndojë dielli, sepse ai perëndon në mes dy brinjëve të shejtanit dhe në atë kohë i bëjnë sexhde pabesimtarët”. Neve na është ndaluar të falemi në ato dy kohë, por lejohet të falet në atë kohë nëse ka sebeb (shkak), sikurse është p.sh. tehijjetul-mesxhid (falja e dy rekateve kur të hysh në xhami), por nuk lejohet namazi në ato kohë pa kurrfarë shkaku, sikurse është p.sh. namazi nafile, sepse Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: ”…mos pritni kohën e lindjes…”, d.m.th. mos e pritni me qëllim atë kohë. Prej haditheve në të cilat përmenden brinjët e shejtanit, është edhe ai të cilin e transmeton Buhariu nga Ibni Omeri, radiAllahu anhuma, se tha: ”E pashë të Dërguarin e Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, duke bërë me shenjë nga lindja dhe tha: ”Ja ku është fitneja (trazira) atje, fitneja është atje prej nga lindë briri i shejtanit”. |
|
10 |
|
SHQYRTIMI I KATËRT |
|
USHQIMI, PIRJA DHE MARTESA E XHINDËVE |
|
Ushqimi dhe pirja e tyre |
|
Xhindët dhe shejtani, në mesin e tyre, hanë dhe pijnë. Transmeton Buhariu nga Ebu Hurejre, radiAllahu anhu, se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-elm, e urdhëroi atë që t’i ofrojë disa gurë me të cilët do të pastrohej pas kryerjes së nevojës dhe i tha atij:”..e mos më sjell eshtra dhe bagla”, e kur ai, Ebu Hurejre, e pyeti Muhammedin, sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem, për sekretin e ndalimit të tij të eshtrave dhe baglave, tha: ”Ato janë ushqimi i xhindëve. Mua më vizitoi një grup i xhindëve të Nesibinëve, e sa xhindë të mirë që ishin, më kërkuan ushqim, e unë iu luta All-llahut për ta, që sa herë të kalojnë pranë ndonjë ashti apo pranë ndonjë bagle, të gjejnë aty ushqim”. Transmeton Tirmidhiu nga Abdull-llah Ibni Mes’udi, radiAllahu anhu, se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: “Mos u pastroni pas kryerjes së nevojës me bagla e as me eshtra, sepse ato janë ushqimi i vëllezërve tuaj, xhindëve”. Po ashtu transmeton Muslimi nga Ibni Mes’udi, radiAllahu anhu, se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha:”Më erdhi thirrësi i xhindëve, unë shkova me të dhe u lexova atyre Kur’an”. Tha (Ibni Mes’udi): “Shkuam me të dhe ai na i tregoi gjurmët dhe zjarrin e tyre. Ata kërkuan nga ai ushqim, e u tha:”Për ju është mish çdo asht që bie në duart tuaja dhe për të cilin është përmendur Emri i Allahut, kurse çdo bagël është ushqim për shtazët tuaja”. Pastaj I Dërguari i Allahut tha:”Mos e pastroni nevojën me to, sepse janë ushqimi i vëllezërve tuaj”. I Dërguari, sal-lAllahu alejhi ve sel-elm, na lajmëroi se shejtani ushqehet me dorë të majtë, kështu që ai na urdhëroi ta bëjmë të kundërtën.Transmeton Muslimi nga Ibni Omeri, radiAllahu anhuma, se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha:”Kur të hajë ndonjëri nga ju, le të hajë me dorë të djathtë dhe kur të pijë, le të pijë me dorë të djathtë, sepse shejtani hanë dhe pinë me dorë të majtë”. Po ashtu Muslimi transmeton se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: “Kur njeriu hyn në shtëpi të tij dhe e përmend Allahun gjatë hyerjes dhe ngrënies së tij, shejtani thotë: ‘Nuk ka për ju (shejtanë) as bujtje, e as darkë’. E nëse ai gjatë hyrjes së tij në shtëpi nuk e përmend Allahun, thotë shejtani: ‘E zutë fjetjen’, e nëse nuk e përmend Allahun edhe gjatë ngrënies së ushqimit, thotë shejtani: ‘E zutë fjetjën e edhe darkën’.” Këto citate argumentojnë në mënyrë të prerë se shejtanët hanë dhe pijnë. Ashtu sikurse u është ndaluar njerëzve të hanë mishin e shtazës e cila nuk është prerë duke përmendur Emrin e Allahut, edhe xhindëve besimtarë, i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, ua bëri atyre ushqim çdo asht të cilit i është përmendur Emri i Allahut. Ai nuk u lejoi atyre ato eshtra, të cilave nuk u është përmendur Emri i Allahut. Eshtrat të cilëve nuk u është përmendur Emri i Allahut, u mbesin shejtanëve dhe pabesimtarëve në mesin e xhindëve, sepse shejtanët e lejojnë ushqimin të cilit nuk i është përmendur Emri i Allahut. Për këtë arsye disa dijetarë thanë se coftina është ushqim i shejtanëve, sepse nuk i është përmendur Emri i Allahut. Ibnul-Kajjimi përfundoi me fjalën e Allahut: “...Të gjitha pijet alkoolike dehëse e maramendëse, kumari (bixhozi), Ansabet (altarët ku flijohen kurbane për idhuj e tjer), Azlamet (hedhja e shortit ose kërkimi i fatit me shigjeta) janë të neveritura e punë prej shejtani...” (El Maideh: 90), se vera është pije e shejtanit, atëherë ai pinë nga pija të cilën e prodhuan të dashurit e tij me urdhërin e tij dhe i shoqëroi në prodhimin e saj, prandaj i shoqëron edhe në pirjen, mëkatin dhe dënimin e saj. |
|
11 |
|
Këtë përfundim të drejtë të Ibnul-Kajjimit e vërteton transmetimi i Nesaiut nga Abdull-llah Ibni Jezidi se tha: “Omer Ibnul-Hattabi, radiAllahu anhu, na shkruajti: “..më pastaj: zieni pijen tuaj derisa të shkojë pjesa e shejtanit; sepse ai ka dy pjesë, kurse ju vetëm një”. |
|
Martesa e xhindëve dhe shumimi i tyre |
|
Sikurse mund të kuptohet prej citateve të ndryshme, xhindët martohen. Disa dijetarë e morën për argument në këtë çështje fjalën e Allahut rreth martesës së banorëve të Xhennetit: “Ku në të dy (Xhennetet) do të kenë Kasiratut-Tarfi (vasha të dëlira, bukuroshe të brishta që i ndalojnë shikimet duke mos dashur askënd vetëm bashkëshortët e tyre) të cilat as njeri dhe as xhind nuk i ka prekur para tyre.” (Err Rrahman: 56). Prekja e hyrive në këtë ajet është simbolizim i marrëdhënieve seksuale. Transmeton Ibni Ebu Hatimi nga Katadeja, radiAllahu anhu, se tha: ”Xhindët lindin sikurse lindin bijtë e Ademit dhe janë me numër më të madh se ata”. Zoti ynë na lajmëroi se shejtani ka pasardhës. Allahu thotë, duke i qortuar robërit e Tij të cilët marrin për dashamirë shejtanin dhe pasardhësit e tij: “...A do ta zgjidhni ju atëherë më mirë atë dhe pasardhësit e tij mbrojtës e ndihmues se sa Mua, ndërkohë që ata janë armiq të hapur për ju?...” (El Kehf: 50). Tha Katadeja: ”Bijtë e shejtanit lindin sikurse lindin bijtë e Ademit dhe ata janë me numër më të shumtë”. |
|
Pretendimi i disa dijetarëve se xhindët nuk hanë, nuk pijnë dhe nuk martohen |
|
Disa menduan se xhindët nuk hanë, nuk pijnë dhe nuk martohen. Këtë thënie e demantojnë argumentet kur’anore dhe profetike të cilat i paraqitëm. Disa dijetarë përmendën se xhindët janë disa lloje: disa prej tyre hanë dhe pijnë, e disa prej tyre jo. Tha Vehb Ibni Munebbihi: ”Xhindët janë disa lloje: xhindët e pastër janë erë, nuk hanë, nuk pijnë, nuk vdesin dhe nuk lindin. Kurse një lloj i tyre hanë, pijnë, lindin, martohen dhe vdesin”, tha: ”Ata janë Es-Seali, El-Guli dhe të ngjashëm me ta”. Këtë që thotë Vehbi ka nevojë ta përforcojë me argument, por ai nuk ka argument. Disa dijetarë u munduan të thellohen në mënyrën se si hanë ata, a përtypen dhe e përbijnë ushqimin, apo i marrin vetëm erë dhe frymëmarrje. Hulumtimi në këtë çështje është gabim dhe nuk lejohet, sepse ne nuk kemi dituri për metodën e ngrënies së tyre dhe Allahu e i Dërguari i Tij, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, nuk na lajmëruan për të. |
|
Martesa e njeriut me xhindët |
|
Edhe në ditët tona dëgjojmë se si filani u martua me xhinde, ose ndonjë grua prej njerëzve e fejoi një xhind. Sujutiu përmendi disa gjurmë dhe thënie nga të parët dhe dijetarët, të cilat sinjalizojnë mundësinë e martesës në mes njerëzve dhe xhindëve. Tha Ibni Tejmijje: “Mund të ndodhë që të martohet njeriu me xhindë dhe u lindin fëmijë, kjo ndodhë shpesh dhe është gjë e njohur”. Edhe nëse themi se ajo martesë mund të ndodhë, prapëseprapë e urrejtën atë një grup dijetarësh, sikurse Hasani, Katadeja, Hakemi dhe Is’haku. Imam Maliku, Allahu e mëshiroftë, nuk gjen argument i cili e ndalon martesën e xhindëve, por ai nuk e pëlqeu atë dhe e justifikoi këtë duke thënë: “Por unë e urrej kur të gjindet ndonjë grua |
|
12 |
|
shtatëzënë e i thuhet: ‘Kush është burri yt?’ E ajo thotë: ‘Ai është prej xhindëve!’ Kështu shtohet fesadi.” Disa dijetarë e ndaluan atë dhe e argumentuan drejtimin e tyre duke u bazuar në atë se Allahu robërve të Tij u dhuroi gra nga lloji i tyre: “Dhe nga Treguesit e Tij është se Ai krijoi nga vetë lloji juaj palën (gratë) në mesin tuaj, që ju të mund të gjeni prehje tek ato dhe Ai vendosi mes jush dhëmbshuri e mëshirë...” (Er Rum:21). E sikur të ndodhë martesa e njeriut me xhindë, nuk mund të realizohet kjo dashuri e pajtueshmëri në mes dy bashkëshortëve, si shkak i dallimit të llojit. Në këtë mënyrë urtësia e martesës është e pakuptimtë, sepse nuk realizohet pushimi dhe dashuria e përmendur në ajetin fisnik. Sido qoftë, disa njerëz supozojnë se kjo çështje ndodh tash dhe ka ndodhur edhe në të kaluarën, edhe nëse ajo që ndodh është gjë e veçantë dhe ndoshta vepruesi i saj nuk ka në dorën e tij asgjë dhe nuk mund të shpëtojë nga ajo situatë. Ajo që po ashtu mund të argumentojë martesën në mes njerëzve dhe xhindëve është fjala e Allahut: “...do të kenë Kasiratut-Tarfi (vasha të dëlira, bukuroshe të brishta që i ndalojnë shikimet duke mos dashur askënd vetëm bashkëshortët e tyre) të cilat as njeri dhe as xhind nuk i ka prekur para tyre.” (Err Rrahman: 56). Ky ajet argumentoi se hyritë vlejnë edhe për njerëzit e edhe për xhindët. Allahu A’lem. |
|
SHQYRTIMI I PESTË |
|
KOHËZGJATJA E JETËS SË XHINDËVE DHE VDEKJA E TYRE |
|
Nuk ka dyshim se xhindët, e edhe shejtanët në mesin e tyre, vdesin, pasiqë ata hyjnë brenda fjalës së Allahut: “Çdo gjë që është në të (në këtë ekzistencë) do të shuhet. Ndërsa do të mbetet përgjithmonë Fytyra e Zotit tënd gjithë Madhështi e Lavdi.” (Err Rrahman: 26-27). Transmeton Buhariu nga Ibni Abbasi, radiAllahu anhu, se Muhammedi, sal- lAllahu alejhi ve sel-lem, thoshte: ”Kërkoj strehim në fuqinë Tënde, që nuk ka zot tjetër përveç Teje, Ti i Cili nuk vdes, kurse xhindët dhe njerëzit vdesin”. Gjatësinë e jetës së tyre ne nuk e dimë, përveç asaj që na lajmëroi Allahu se Iblisi i mallkuar, do të mbetet gjallë deri në Ditën e Kijametit: “(Iblisi) tha: “Më jep kohë deri Ditën kur ata do të ngrihen përsëri (të ngjallen krijesat Ditën e Ringjalljes).” (Allahu) tha: “Ti je prej atyre që u është dhënë afat.” (Al A’raf: 14-15). Për xhindët tjerë nuk dimë se sa jetojnë, përveç asaj se ata jetojnë më gjatë se njerëzit. Prej argumenteve se xhindët vdesin, është se Halid Ibni Velidi, e vrau shejtanen e idhullit El-Uzza (ajo ishte një pemë të cilën e adhuronin arabët) dhe se një sahabij vrau xhindin i cili u shfaq në formën e gjarpërit, sikurse do të sqarojmë më poshtë. |
|
SHQYRTIMI I GJASHTË |
|
SHTËPITË, MEXHLISET DHE VENDET E XHINDËVE |
|
Xhindët jetojnë në këtë tokë në të cilën banojmë edhe ne. Shumica e tyre tubohen nëpër gërmadha, toka të gjëra (të pabanuara) dhe nëpër vende të ndyta, sikurse hamamet, nevojtoret, vendet e bërllogjeve dhe varret. Për këtë arsye - sikurse thotë Ibni Tejmijje - strehohen në këto vende, të cilat janë vendstrehime të shejtanëve, ata që u janë bashkangjitur shejtanëvet. Disa hadithe ndaluan faljen nëpër hamame, si shkak i |
|
13 |
|
te varret, sepse ajo është rrugë që dërgon në shirk. Po ashtu, ata shumë tubohen nëpër vende ku mund të bëjnë fesad, sikurse që janë tregjet. Për këtë arsye Selmani, radiAllahu anhu, i porositi disa shokë të tij duke u thënë: ”Nëse ke mundësi, të mos jesh nga ai i cili i pari hyn në treg, e as i fundit i cili del nga aty, sepse kjo gjë është betejë e shejtanëve, sipas së cilës i vendosin flamujt e tyre”. Shejtanët, po ashtu banojnë në shtëpitë në të cilat banojnë njerëzit, kurse i largon nga aty thënia e bismil-lahit (Bismil-lahirr-Rrahmanirr-Rrahim), përmendja e Allahut, leximi i Kur’anit, veçanërisht leximi i sures El-Bekareh dhe Ajetul-Kursisë (tesbi dova). I Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, na lajmëroi se shejtanët shpërndahen dhe shumohen në tokë me fillimin e mbrëmjes, për këtë arsye na urdhëroi që mos t’i lejojmë fëmijët të dalin jashtë në këtë kohë. Shejtanët ikin kur e dëgjojnë ezanin dhe në muajin Ramazan lidhen me pranga. Po ashtu shejtanët pëlqejnë uljen në vijen ndarëse të hijes dhe rrezatimit të diellit. Për këtë arsye Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, na ndaloi uljen në atë vijë. |
|
SHQYRTIMI I SHTATË |
|
SHTAZËT DHE MJETET BARTËSE TË XHINDËVE |
|
Më parë përmendëm se Muslimi transmetoi nga Abdull-llah Ibni Mes’udi, se xhindët kërkuan ushqim nga i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, e u tha: ”I juaji është çdo asht që bie në duart tuaja si mish dhe gjatë të cilit është përmendur Emri i Allahut, kurse çdo bagël është ushqim i shtazëve tuaja”. Ky hadith na lajmëroi se ata kanë shtazë dhe se tagji (ushqim kafshësh) e shtazëve të tyre janë baglat e shtazëve të njerëzve. Zoti ynë na lajmëroi se shejtani ka kuaj të cilët i përdor kundër armiqëve të tij nga njerëzit, Allahu thotë: “Dhe shqetësoji të nxituarit e mendjelehtit vazhdimisht, atë që të mundesh nga mesi i tyre (pasardhësve të Ademit) me zërin tënd (duke u pëshpëritur ose duke u bërë vesvese me këngë, muzikë, biseda boshe, sharje dhe thirrje të tjera në kundërshtim me rrugën e bindjes ndaj Allahut), sulmoji ata me kalorësinë tënde (me të gjitha mjetet e mënyrat)...” (El Isra: 64). |
|
Disa shtazë të cilat i shoqërojnë shejtanët |
|
Nga ato shtazë janë devet. Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, thotë: ”Devet u krijuan nga shejtanët, kështu që mbrapa çdo deveje ka një shejtan”. Për këtë arsye Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, ndaloi faljen në vendpushimin e deveve (ahuret e tyre), sikurse transmeton El-Bera Ibni Azibi, radiAllahu anhu, se ai tha: ”Mos u falni në ahuret e deveve, sepse ato janë nga shejtanët, kurse faluni nëpër torishtet e deleve, sepse ato janë bereqet”. Po ashtu Abdullah Ibni Mugaffeli transmeton se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: “Faluni nëpër torishtet e deleve, e mos u falni nëpër ahuret e deveve, sepse ato u krijuan nga shejtanët.” Ebul-Vefa ibni Akili, në dilemë rreth fjalës së Muhammedit, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem,: “Qeni i zi është shejtan”, ndërsa dihet se ai u lind nga qeni, dhe: “Devet janë krijuar prej shejtanëve”, kur dihet se kanë lindur prej deveve, u përgjigj duke thënë: “Ky është vetëm shëmbëllimi i tyre me shejtanët, sepse qeni i zi është më i keqi |
|
14 |
|
tyre, sikurse thuhet: filani është shejtan; kur është i vështirë dhe i dëmshëm”. Vërtetësinë e fjalës së Ibni Akilit e vërteton ajo se gjallesat në këtë tokë u krijuan nga uji, sikurse thotë i Lartësuari: “...Dhe Allahu krijoi çdo lloj gjallese nga uji.” (En Nur: 45). Kurse shejtanët janë krijuar nga zjarri. |
|
SHQYRTIMI I TETË |
|
MUNDËSITË DHE DOBËSITË E XHINDËVE |
|
Çfarë lloji të fuqisë Allahu u dha xhindëve |
|
Allahu u dha xhindëve fuqi të tillë, çfarë nuk i dha njerëzimit. Ai na tregoi për disa fuqi të tyre në Kur’an, nga ato: 1. Shpejtësia e lëvizjes dhe e bartjes: Ifriti i cili ishte nga xhindët, i premtoi Sulejmanit, alejhis-selam, që t’ia prezentojë fronin e mbretëreshës së Jemenit deri në Jerusalem (ku është Mesxhidul-Aksaja, Palestinë), për një kohë që nuk kalon ngritjen e njeriut nga vendi ku është ulur, por njëri që kishte dituri të librit i tha atij: ”Unë ta prezentoj atë para se të kthehet qerpiku njëherë”: “Një Ifrit (më i fuqishmi) nga xhindet tha: “Unë do të ta sjell atë ty para se të ngrihesh nga vendi. Dhe vërtet që jam i fortë dhe i besueshëm për një shërbim të tillë.” Njëri që kishte dije për Librat (e Shenjtë) tha: “Do të ta sjell atë ty sa të hapësh e të mbyllësh sytë!” Pastaj, kur (Sulejmani) e pa atë të vendosur para tij, ai tha: “Kjo është nga Mirësia e Allahut, për të më provuar mua nëse jam mirënjohës apo mosmirënjohës!...” (En Neml: 39-40). 2. Ata i paraprijnë njeriut në horizontet e kosmosit: Ata që nga fillimi, ngriteshin në vendet e larta qiellore, mundoheshin t’i vidhnin lajmet qiellore (nga melekët) që t’i dijnë ndodhitë para se të ndodhin. E kur Allahu e dërgoi Muhammedin, sal-lAllahu alejhi ve sel-elm, u forcua mbrojtja e qiellit nga ata: “Dhe ne shihnim të kapnim qiellin, por atë e gjetëm të mbushur me rojtarë të rreptë dhe me zjarre të flaktë. Dhe vërtet që ne uleshim atje në vende për të dëgjuar (për të vjedhur ndonjë fjalë), por kushdo që dëgjon tash, do të gjejë një zjarr të fshehtë që i rri në pritë.” (El Xhin: 8-9). Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-elm, na tregoi metodën, se si ata mundoheshin t’i vidhnin lajmet nga qielli. Transmeton Ebu Hurejre, radiAllahu anhu, se ai tha: ”Kur Allahu përcakton çështjen në qiell, rrahin melekët krehërit e tyre duke shfaqur kështu përuljen ndaj fjalës së Tij, sikur të jenë ata ndonjë zinxhir në gurë, e kur u kalon frika nga zemrat e tyre, thonë: ”Çka tha Zoti juaj?” I thonë atij që e tha këtë: ”Ai tha të vërtetën, Ai është i Larti e i Madhi”. E dëgjojnë këtë vjedhësit e dëgjimit (në mesin e xhindëve), të cilët janë kështu, njëri mbi tjetrin, - e përshkruajti Sufjani atë qëndrim me shuplakën e tij duke e lakuar dhe duke i ndarë gishtrinjët - e dëgjon një fjalë (xhindi që është hypur më së larti) dhe ia thotë atij që është nën të, pastaj ai ia thotë atij që është në të, kështu derisa të arrijë në veshin e magjistarit apo falltorit. Ndonjëherë shkëndija e godet atë (xhindin e parë), para se t’ia thotë atij që e ka nën të, e ndonjëherë ia thotë atë pa e goditur shkëndija, kështu që me atë fjalë shtojnë njëqind gënjeshtra. Thonë (xhindët ndërmjet vete më vonë): A nuk na tha (xhindi që e ka goditur shkëndija) në filan e filan ditën kështu e kështu? Ai (magjistari) beson për shkak të asaj fjale që e ka dëgjuar nga qielli”. |
|
Legjenda e injorancës: Njohja e shkakut të gjuajtjes me shkëndija të zjarrit nga qielli, i dha fund legjendës të cilën e bartnin njerëzit e kohës së injorancës. |
|
15 |
|
Transmetohet se Abdull-llah Ibni Abbasi, radiAllahu anhuma, tha: ”Një njeri nga sahabët, i cili ishte Ensarij (Medinas), më lajmëroi se derisa një natë ishin duke ndejtur me të Dërguarin e Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, u fikë një yll, kështu që ai u shëndrritë. Muhammedi (sal-lAllahu alejhi ve sel-elm) u tha: ”Çfarë thoshit në kohën e injorancës kur hudhej diçka kështu?” Thanë: ”Allahu dhe i Dërguari i Tij më mirë e dinë! Ne thoshim se sonte u lind një njeri i madhërishëm dhe vdiç një njeri i madhërishëm”. Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-elm, u tha: ”Ato nuk hudhen si shkak i vdekjes së dikujt, e as për lindjen e dikujt, por kur Zoti ynë -i madhëruar është Emri i Tij - përcakton një çështje, melekët bartës të Arshit lartësojnë Allahun, pastaj e lartësojnë Atë banorët e qiellit që pasprinë, derisa të arrijë lartësimi banorët e këtij qielli të dynjas, pastaj ata melekë që u pasprinë melekëve bartës të Arshit u thonë atyre: ‘Çfarë tha Zoti juaj? Ata i lajmërojnë se çfarë tha Ai. Tha: pastaj lajmërojnë banorët e qiejve njëri-tjetrin; derisa të arrijë lajmi te qielli i dynjas, kur aty arrin, xhindët mundohen ta grabisin atë dhe t’ua hudhin të dashurve të tyre, për këtë arsye ata goditen (me shkëndija të zjarrit), pastaj atë që ata e sjellin në formën e tij është e vërtetë, por ata gënjejnë dhe shtojnë (atij lajmi që vie nga Allahu)”. Vjedhja e lajmeve nga xhindët ndonjëherë mund të bëhet në mënyrë më të lehtë sesa e para. Kështu shejtanët, i dëgjojnë melekët të cilët zbresin me lajme se çfarë ka përcaktuar Allahu në re. Tranmseton Aishja, radiAllahu anha, se Muhammedi, sal- lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: ”Melekët flasin në re rreth ndonjë çështje që do të ndodhë në tokë. Shejtanët e dëgjojnë fjalën dhe e vendosin atë në veshin e falltorit sikurse vendoset karureja, pastaj me atë fjalë shtojnë njëqindë gënjeshtra”. 3. Njohja e tyre e ndërtimit dhe e prodhimit: Allahu na lajmëroi se ai ia nënshtroi xhindët Sulejmanit, alejhis-selam, të cilët i kryenin atij punë të shumta të cilat kishin nevojë për fuqi, mençuri dhe eksperiencë: “...kishte edhe xhinde që punonin përballë tij, me Lejen dhe Urdhërin e Zotit të tij dhe kushdo prej tyre që i shmangej Urdhërit Tonë, do t’a bëjmë të shijojë ndëshkimin e Zjarrit flakërues. Dhe punonin për të çfarë dëshironte ai, ngritnin harqe (dhoma të larta), imazhe, ujëmbajtës të mëdhenj dhe enë të mëdha gatimi të vendosura (secila ku duhet)...“ (Sebe’ë: 12-13). Ndoshta ata qysh në të kalurën kanë arritur të zbulojnë diç ngjashëm me radion dhe televizionin? Tregon Ibni Tejmijje, se sufistët të cilët kishin lidhje me xhindët, i lajmëruan se ata shikojnë diç të ndritshëm sikurse uji dhe xhami. Aty prezentojnë çfarëdo lajme që dëshirojnë dhe dëgjojnë fjalët e njeriut që nuk është aty (shiko Mexhmuul-Fetava, 11/309). 4. Mundësia e tyre që të transformohen në pamje të ndryshme: Xhindët kanë fuqi që të shndërrohen në formë të njeriut dhe shtazëve. Shejtani iu paraqit politeistëve të Mekkës në ditën e Bedrit, në pamjen e Surakatu Ibni Malikut dhe u premtoi politeistëve triumfin, për të u zbrit ky ajet: “(Kujto) edhe kur shejtani ua bëri t’u duken veprat e tyre (të poshtra) si të drejta si dhe duke u thënë atyre: “Askush nga njerëzimi nuk mund t’ju thyejë juve këtë ditë (në Luftën e Bedrit) dhe vërtet që unë jam pranë jush (me çdo lloj ndihme)...” (El Enfal: 48). Por kur u takuan dy ushtritë dhe shejtani pa melekët duke zbritur në ushtrinë e muslimanëve, filloi të zbrapset dhe të ikë: “...Por kur dy forcat u dukën përballë njëra-tjetrës, ai (shejtani) ia mbathi dhe u tha: “Me të vërtetë unë shoh atë që ju nuk e shihni! Vërtetë që e kam frikë Allahun, pasi Allahu është i Ashpër në ndëshkim.” (El Enfal: 48). Transmeton Buhariu se me Ebu Hurejren, radiAllahu anhu, ndodhi një rrëfim i mrekullueshëm. Tha Ebu Hurejre, radiAllahu anhu,: ”Ma la përsipër i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, ruajtjen e zeqatit të Ramazanit, e më erdhi një person dhe filloi të ndajë ushqimin. E kapa unë atë dhe i thashë: ‘Betohem në Allahun se do të dërgoj te i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. Ai më tha: ‘Unë jam një nevojtar, kamë fëmijë dhe kam nevojë të madhe’. Tha: E lirova atë dhe pasi |
|
16 |
|
gdhiva, më tha i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem,: ‘O Ebu Hurejre, çfarë bëri i robëruari yt mbrëmë?’ I thash: ‘O i Dërguar i Allahut, u ankua se ka nevojë të madhe dhe ka fëmijë, kështu që unë e lirova dhe i lëshova rrugën’. Ai tha:’Ai të ka gënjyer dhe do të rikthehet prap’. Unë e dita se ai do të rikthehet meqë më tha i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, se ai do të rikthehet. Për këtë arsye unë e prita atë. Ai erdhi dhe filloi të ndajë ushqim, unë e kapa dhe i thashë: ‘Do të paraqes para të Dërguarit të Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. Tha: ‘Më ler mua sepse kam nevojë dhe kam fëmijë, unë nuk do të kthehëm më. E mëshirova atë dhe i lëshova rrugën. Kur gdhiva më tha i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem: ’O Ebu Hurejre, çfarë bëri i robëruari yt?’ I thashë: ‘O i Dërguar i Allahut, ai u ankua se ka nevojë të madhe dhe se ka fëmijë, kështu që unë e mëshirova dhe i lirova rrugën.Tha: ‘Ai të ka gënjyer dhe do të rikthehet prap’. Unë e prita atë për të tretën herë, ai filloi të ndajë ushqimin, unë e kapa dhe i thashë: ‘Do të dërgoj gjithsesi tek i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, kjo është hera e tretë që t’i supozon se nuk do të rikthehesh, pastaj kthehesh përsëri!’ Ai tha: ‘Nëse më liron mua, do t’i mësoj disa fjalë me të cilat të bën Allahu dobi’. I thashë: ‘Cilat janë ato?’ Më tha: ‘Kur të shkosh në shtratin tënd, lexo Ajetul-Kursinë (tesbi doven) - Allahu la ilahe il-la huvel hajjul- kajjum - derisa ta përfundosh ajetin, kështu ti pandërprerë do të kesh afër një mbrojtës nga Allahu (melekë) dhe nuk do të afrohet asnjë shejtan derisa të gdhishë.’ Për këtë arsye unë i lirova rrugën. I Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, më tha: “Ç’farë bëri i robëruari yt mbrëmë?’ I thashë: ‘O i Dërguar i Allahut, ai supozoi se do të mi mësojë disa fjalë, përmes të të cilave Allahu do të më bëjë dobi, kështu që unë i lirova rrugën.Tha: ‘Cilat janë ato?’ I thashë: ‘Më tha: Kur të shkosh në shtratin tënd, lexo Ajetul-Kursinë, prej fillimit e deri në fund dhe më tha: Ti do të kesh afër pandërprerë një mbrojtës nga Allahu dhe nuk do të të afrohet asnjë shejtan derisa të gdhishë - ata (Sahabët) ishin njerëzit më dëshirues të hajrit - tha Muhammedi, sal- lAllahu alejhi ve sel-lem: ‘Ai të tha të vërtetën, kurse vetë është gënjeshtar. A e di se me ke je duke folur që tre ditë, o Ebu Hurejre?’ Thashë: ‘Jo’. Ai më tha: ‘Ai është një shejtan’. Ky shejtan u paraqit në pamje të njeriut. Ai mund të paraqitet edhe në formë të ndonjë shtaze: në formë të deves, gomarit, lopës, qenit, maces, dhe më së shumti paraqiten në pamjen e qenëve dhe maceve të zeza. Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, na lajmëroi se nëse qeni i zi të kalon përpara kur je duke u falur, të prishet namazi. Ai e justifikoi këtë duke thënë: ”Qeni i zi është shejtan”. Thotë Ibni Tejmijje: ”Qeni i zi është shejtani i qenëve dhe xhindët paraqiten në formën e tij shumë herë, po ashtu edhe në pamjen e maces së zezë, sepse ngjyra e zezë është ngjyra më përmbledhëse e fuqive djallëzore se sa ngjyrat e tjera dhe ajo përmban në vete fuqinë e nxehtësisë.” |
|
Xhindët e shtëpive |
|
Xhindët transformohen në pamjen e gjarpërinjëve dhe u paraqiten njerëzve. Për këtë arsye i Dërguari, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, e ndaloi vrasjen e gjarpërinjëve të shtëpisë, nga frika se ndoshta ai i vrarë është nga xhindët të cilët e kanë pranuar Islamin.Transmeton Muslimi nga Ebu Seid El-Huderijji, radiAllahu anhu, se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: ”Në Medine ekzistojnë disa xhindë të cilët e kanë pranuar Islamin. Nëse e shihni dikë nga ata, kërkoni nga ata të largohen tri ditë, e nëse përsëri ju paraqiten, mbyteni atë sepse ai është shejtan”. Një nga sahabët e vrau një gjarpër nga gjarpërinjtë e shtëpive, por edhe ky vdiç prej tij. Transmeton Muslimi se: “Ebus-Saibi hyri në shtëpinë e Ebu Seid El-Huderijjit dhe e gjeti atë duke u falur, tha: ‘U ula dhe prita derisa u fal. Në këtë kohë dëgjova një |
|
17 |
|
lëvizje në degët e hurmeve të cilat ishin në një anë të shtëpisë, unë u ktheva (të shikojë) dhe pashë një gjarpër, u ngrita që ta vras, por ai (Ebu Seidi) ma bëri me shenjë që të ulem, atëherë unë u ula. Pasi që përfundoi, (namazin e tij) ma bëri me shenjë një shtëpi, e tha: ‘A e sheh atë shtëpi?’ I thashë: ‘Po’.Tha: ‘Aty banonte një djalosh i yni që sapo ishte martuar. Tha: Ne dolëm me të Dërguarin e Allahut te hendeku (ata bënin kanalin që të mbrohen prej politeistëve të Mekkës kur ta sulmojnë Medinen), ai djaloshi kërkonte leje nga i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, kur hynte gjysma e ditës dhe kthehej te familja e tij. Një ditë kërkoi leje prej të Dërguarit të Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel- lem, e ky i tha:”Merri armët se ta kam frikën prej Kurejdhës (ky ishte një fis i hebrenjëve të cilët i luftonin muslimanët)”. Ai i mori armët e tij, pastaj shkoi. Kur shkoi te shtëpia, e gjeti gruan e tij duke qëndruar mes dy dyerve. Iu drejtua asaj me shtizë që ta godet, sepse atë e kishte kapluar inati, e ajo i tha atij: ‘Largoje shtizën tënde dhe hyr në shtëpi që të shikosh se kush më nxori nga aty.’ Kur ai hyri aty, pa një gjarpër të madh e të mbështjellur duke qëndruar në shtrat. Iu sul me shtizë e ai (gjarpëri) u drejtua, pastaj doli dhe e nguli atë në shtizë, ai (gjarpëri) iu soll atij, e nuk dihej se cili nga ata vdiç më shpejt: gjarpëri apo djaloshi! Tha: Ne erdhëm tek i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, dhe ia treguam këtë rast dhe i tham: ‘Lutju Allahut të na ringjallë atë.’ Ai tha: ”Kërkoni falje për shokun tuaj”, pastaj tha: ”Në Medine janë disa xhindë të cilët e kanë pranuar Islamin, kur ju e shihni dikë nga ata, kërkoni prej tyre tri ditë që të largohen, e nëse pas kësaj përsëri ju paraqiten, mbyteni atë, sepse ai është shejtan”. |
|
Vërejtje të rëndësishme rreth vrasjes së gjarpërinjëve të shtëpisë |
|
1. Kjo dispozitë ndalon vrasjen e gjarpërinjëve, e jo edhe të shtazëve tjera. 2. Ajo na urdhëron që mos t’i mbysim vetëm gjarpërinjtë e shtëpisë, kurse gjarpërinjtë në vendet tjera, jemi të urdhëruar t’i mbysim. 3. Nëse i shohim gjarpërinjtë e shtëpisë, kërkojmë nga ata tri ditë që të largohen, ju themi, p.sh: Të betohem në Allahun që të largohesh nga kjo shtëpi dhe që të largosh nga ne sherrin tënd, ose përndryshe të vrasim. Nëse ai paraqitet pas tri dite përsëri, vritet. 4. Shkaku i vrasjes pas tri dite, është se ne e kemi vërtetuar atëherë se nuk është ai prej xhindëve musliman, sepse sikur ai të ishte musliman, do ta lëshonte shtëpinë. Nëse është gjarpër i vërtetë ai e meriton vrasjen, e nëse është xhind pabesimtarë, ai po ashtu e meriton vrasjen; sepse ai u bën keq dhe i frikon banorët e shtëpisë. 5. Nga xhindët e shtëpisë është një lloj që vriten pa kërkuar prej tyre të largohen. Transmeton Buhariu nga Ebu Lubabe, radiAllahu anhu, se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: ”Mos i vrani gjarpërinjtë e vegjël (të cilët banojnë afër shtëpive), përveç çdo gjarpërushë (gjarpër helmues me bisht të cunguar apo të shkurtër) me dy vija të bardha në shpinë; sepse ai ta aborton fëmiun dhe ta humbë shikimin, andaj vriteni atë”. A janë të gjithë gjarpërinjtë prej xhindëve, apo vetëm disa? I Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, thotë: ”Gjarpërinjtë janë shndërrim i xhindëve në pamjen e tyre, sikurse janë Beni Israilët në majmunë dhe derra”. |
|
18 |
|
Shejtani qarkullon në trupin e njeriut sikurse qarkullon gjaku nëpër vena |
|
Transmetojnë Buhariu dhe Muslimi nga Enesi, radiAllahu anhu, se Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: ”Shejtani lëvizë në trupin e njeriut sikurse lëvizë gjaku”. Po ashtu Buhariu dhe Muslimi transmetojnë nga Safijjetu Bintu Hajj (gruaja e Muhammedit, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem) se tha: ”Ishte i Dërguari i Allahut, sal- lAllahu alejhi ve sel-lem, duke ndejtur në i’tikaf, unë shkova ta vizitoj natën, fola me te, pastaj u ngrita (që të shkoj), por u rrëzova, ai erdhi që të më ngrisë - ajo banonte në shtëpinë e Usametu Ibnu Zejdit - aty kaluan dy burra nga Ensarët (Medinasit), kur ata e panë Muhammedin, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, shpejtuan, ai u tha: ”Ngadalë ju dy, ajo është Safijjetu Bintu Haj (dëshironte që t’u vërtetonte atyre se ajo ishte gruaja e tij)”. Ata dy i thanë: ‘SubhanAllah (i Lartësuar është Allahu), o i Dërguar i Allahut (d.m.th. ne nuk dyshonim në ty)’!! Ai u tha: ”Shejtani qarkullon në trupin e njeriut sikurse qarkullon gjaku, unë u frikësova që ai të hedhë në zemrat tuaja gjë të keqe”, apo u tha: ”të hedhë diç”. |
|
Anët e dobëta dhe pamundësitë e xhindëve |
|
Xhindët dhe shejtanët janë sikurse njerëzit. Ata kanë anë të fuqishme dhe anë të dobëta. Thotë Allahu: “...Vërtet që komploti i shejtanit është gjithnjë shumë i dobët.” (An Nisa’: 76). Më poshtë do t’i paraqesim disa nga ato anë, të cilat na i bëri të ditura Allahu dhe i Dërguari i Tij, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem. 1. Ata nuk kanë fuqi mbi robët e mirë të Allahut: Allahu i Lartësuar nuk i dha shejtanit fuqi t’i detyrojë njerëzit të devijojnë dhe të bëjnë kufër: “Sa për robët e Mi (besimtarët e Mi të vërtetë), ti nuk ke asnjë fuqi mbi ta. Dhe më se i Mjaftueshëm është Zoti yt (Allahu) si Rregullues e Mbikqyrës.” (El Isra: 65), “Dhe ai (shejtani) nuk pati asnjë fuqi mbi ta, përveç se Ne të mund ta njihnim atë që beson në Jetën e Pastajme nga ai që dyshon në të...” (Sebe’ë: 21). Kuptimi i këtij ajeti është se shejtani nuk mund të gjejë kurrfarë rruge që të mbizotëroj mbi ata, as nga ana e argumentimit, e as nga ana e fuqisë dhe ai e kupton shumë mirë këtë realitet: “(Iblisi) tha: “O Zoti im! Për shkak se Ti më humbe mua e më fute në rrugë të shtrembër, unë padyshim që do t’ua zbukuroj atyre (njerëzve) rrugën e gabuar në tokë dhe do t’i fus në rrugë të shtrembër që të gjithë, përveç robëve të Tu të zgjedhur e të udhëzuar nga mesi i tyre.” (El Hixhr: 39-40). Ai mbizotëron mbi njerëzit të cilët janë të kënaqur me mendimet e tij dhe e ndjekin atë me kënaqësi dhe me bindje: “Në të vërtetë ti nuk do të kesh aspak forcë mashtruese mbi robët e Mi përveç atyre të cilët të ndjekin ty në të gabuarën nga Gavunët (mosbesimtarët, mohuesit, të humburit). (El Hixhr: 42). Në Ditën e Kijametit u thotë shejtani pasuesve të tij, të cilët i humbi dhe i shkatërroi: “E shejtani do të thotë kur të jetë vendosur përfundimisht çështja: “…Unë nuk kisha asnjë fuqi përmbi ju, por vetëm sa ju bëra thirrje dhe ju m’u përgjigjët…” (Ibrahim: 22). Në një ajet tjetër thuhet: “Fuqia e tij (shejtanit) është vetëm përmbi ata të cilët i binden dhe e ndjekin atë (shejtanin) dhe mbi ata të cilët i vënë shokë Atij (Allahut, p.sh. të krishterët, jehuditë, politeistët, paganët, idhujtarët etj).” (En Nahl: 100). Pushteti i cili iu dha shejtanit është që t’i humbë dhe t’i devijojë njerëzit, të mbizotërojë mbi ta, kështu që i shtyen në mosbesim, shirk, i afron nga ai dhe nuk i lë të largohen nga ai, sikurse thotë Allahu i Lartësuar: “A nuk e shihni se Ne kemi dërguar shejtanët kundër mosbesimtarëve për t’i shtyer ata që të bëjnë poshtërsi?” (Merjem: 83). |
|
19 |
|
Ata që e dëshiruan shejtanin, nuk kanë argument kundër tij edhe pse ai kishte pushtet mbi ta, sepse ata iu përgjigjën atij kur ky vetëm i ftoi, pasi që dëshirat dhe qëllimet e tyre ishin në pajtim me të. Ata i ndihmuan atij kundër vetes, i mundësuan armikut të tyre t’i mbisundojë ata, duke e pëlqyer dhe duke e ndjekur atë. Pasi që ata e dhanë veten me duart e tyre dhe e burgosën veten në duart e tij, iu dha atij mbisundimi ndaj tyre si dënim. Allahu nuk i gjen shejtanit rrugë mbi njeriun, përderisa ai vetë nuk i hapë atij rrugë, duke e respektuar atë dhe duke bërë shirk përmes tij. Atëherë Allahu i dha pushtet dhe fuqi atij mbi të. |
|
Pushteti i tij mbi besimtarët si shkak i mëkateve të tyre |
|
Muhammedi, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, tha: ”Allahu i Lartësuar është me kadiun (gjykatësin), përderisa ai nuk bën mizori, e kur ai bën mizori, Allahu spastrohet nga ai dhe i bashkangjitet atij shejtani”. Ebu-Ferexh Ibnul-Xhevziu na transmeton një rrëfim të mrekullueshëm nga Hasan El-Basriu, se si njeriu ka fuqi ta zbrapsë shejtanin nëse është i sinqertë në fe dhe si e nënshtron shejtani njeriun nëse ai devijon. Tha Hasani: ”Ekzistonte një pemë e cila adhurohej përveç Allahut. Një njeri erdhi tek ajo dhe tha: Do ta prejë këtë pemë. Erdhi që ta prejë atë, duke qenë i hidhëruar për Allahun. E takoi atë Iblisi në pamjen e një njeriut dhe i tha: Ç’farë dëshiron? Tha: Dëshiroj ta prejë këtë pemë e cila adhurohet përveç Allahut. Ai i tha: Nëse ti nuk e adhuron atë, ç’farë të dëmton që të tjerët e adhurojnë atë? Ai i tha: Do ta prejë atë. Shejtani i tha: A dëshiron diç që është më mirë për ty? Mos e prej atë dhe për këtë do të kesh dy dinarë tek jastëki yt, sa herë të zgjohesh në mëngjes. Ai i tha: Prej nga do të më vijnë mua ata? I tha: Unë do t’i sjell ata. Ky u kthye dhe kur gdhiu në mëngjes i gjeti dy dinarë nën jastëkin e tij, pastaj kur gdhiu në ditën tjetër nuk gjeti asgjë. Ai u ngrit i hidhëruar që të shkojë e ta prejë pemën. Shejtani iu paraqit në pamjen e tij dhe i tha: Ç’farë dëshiron? Tha: Dëshiroj ta prejë këtë pemë e cila adhurohet përveç Allahut të Lartësuar. Ai i tha: Ti gënjen, nuk ke rrugë ti deri tek ajo. Ai shkoi që ta prejë, shejtani e rrëzoi atë në tokë dhe e gulfati derisa gati e mbyti, pastaj i tha: E din ti se kush jam unë? Unë jam shejtani. Ti herën e parë erdhe duke qenë i hidhëruar për Allahun, kështu që unë nuk kisha rrugë kundër teje, të mashtrova me dy dinarë dhe ti e le pemën, e kur ti erdhe i hidhëruar për shkak të dy dinarëve, unë mbizotërova mbi ty.” Po ashtu Allahu na foli për një person, të cilit i dha ajetet e tij. Ia mësoi ato dhe ai i kuptoi, pastaj i la krejt ato. Për këtë arsye Allahu i dha shejtanit pushtet mbi të. Ai e mashtroi dhe e humbi, kështu që ai mbeti mësim që transmetohej dhe rrëfim që bartej nëpër gjenerata: “Tregoju atyre (O Muhammed) ndodhinë e atij të cilit Ne i dhamë Ajetet Tona (provat, shenjat, shpalljet), por ai i flaku ato tej, kështu që atë e ndoqi shejtani duke u bërë kështu i humbur. Dhe po të kishim dashur Ne, padyshim që Ne do ta kishim ngritur që andej ku ra, por ai u kap pas kësaj bote dhe ndoqi dëshirat boshe të nepsit. Kështu shembulli i tij i ngjan atij të qenit: nëse e përzë, ai var gjuhën, por edhe nëse nuk e ngacmon, ai përsëri e nxjerr gjuhën jashtë. I tillë është edhe shembulli i popullit që mohon Ajetet Tona (provët, treguesit, shpalljet). Njohtoi pra ata me ndodhitë (e popujve të mëparshëm), mbase mund ta vrasin mendjen.” (Al A’raf: 175-176). E qartë është se ky është shembull për atë që e njohu të vërtetën dhe pastaj e mohoi atë, sikurse Hebrenjët të cilët e dinin se Muhammedi është i dërguar nga Allahu, por ata nuk besuan në të. Kurse ai, për të cilin flet Allahu në ajetet e mësipërme, disa thanë: ai është Belam Ibni Baura. Ai ishte njeri i mirë, por pastaj bëri kufër. Disa të tjerë thanë se ai |
|
20 |
|
ishte Umejjete Ibni Ebus-Salt, i cili besonte në njësinë e Allahut qysh në kohën e injorancës. Ai u takua me Muhammedin, sal-lAllahu alejhi ve sel-lem, por nuk besoi në të nga zilia, sepse shpresonte që vet të jetë ai profet i dërguar. Ne nuk kemi citat të vërtetë njëqindpërqind, i cili do të na njoftonte me qëllimin e ajeteve të mëparshme. |