miresia e madhe
Zejnul Abidini r.a. deshi ta testonte një femër, para se të martohej me të.
Ai u afrua dhe i tha: Unë kam vese të këqija, kërkoj shumë, më mbetet shpejtë hatri, zemërohem (gufoj) shpejtë e hidhërimi më kalon ngadalë. Andaj nëse mendon se mund të më durosh më thuaj, e nëse jo nuk do të bëj më presion.
Gruaja duke e shikuar, tha: Me ves me të keq se ti është ai i cili nuk i pranon veset e tij të këqija dhe nuk ka dëshirë të përmirësohet.
Kur dëgjoi këto fjalë, Zejnul Abidini r.a. tha: Pasha Zotin e Qabesë, ti je gruaja e vërtetë për mua.
Dhjetë vite më pas, pasi u grinden pak, ai i tha me zemërim: Fati yt është në dorën tënde, nëse do (nuk je e kënaqur) kërko divorc, por shpejt u pendua për këto fjale.
E gruaja iu përgjigj: Pasha Allahun, fati im ka qenë në dorën tënde dhjetë vite dhe ti e ke ruajtur shkëlqyeshëm dhe je kujdesur për mrekulli. Nuk do ta keqpërdor këtë për një orë dhe ta refuzoj mirësinë tende.
Zejnul Abidini r.a. i lumtur dhe i kënaqur tha: "Vërtetë, ti je padyshim begatia më e madhe e Allahut për mua"