Lepuri dhe breshka

Një herë e një kohë, breshka dhe lepuri debatuan mbi faktin se kush

ishte më i shpejtë.

“Unë vrapoj më shpejt!” bërtiti lepuri gjithe siguri.

“Nuk është e vërtetë! Unë jam më e shpejtë se ti.” ia ktheu aty pwr

aty breshka.

Duke mos rene dakord se kush ishte me i shpejti, te dy, vendosën që

debatit t’i japin fund me një garë. Kështu, u vendosën në një rrugë

qw i ngjante nje piste dhe u bënë gati për garën.

“Le të nisim garën!” tha lepuri.

“Jam gati!” shtoi breshka.

Lepuri bëri shenjën e nisjes dhe sa hap e mbyll sytë u zhduk fare.

Pas një farë kohe, u ndal dhe kur pa sa larg ishte breshka, mendoi

të pushojë pak nën hijen e një peme.

“Eh e shkreta breshke! Edhe sikur të merrja një sy gjumë, prapë nuk

do arrinte para meje.” tha lepuri i sigurt.

Kështu, vajti tek një pemë dhe u shtri sa gjerw-gjatw për të

fjetur!

Breshka e arriti dhe e kaloi lepurin që ishte shtrirë duke fjetur.

Kështu, ajo arriti para tij në finish, duke korrur një fitore të

padiskutueshme.

Kur lepurit i doli gjumi, kuptoi se sapo kishte humbur garën.

Morali i kësaj historie është: Duke ecur ngadalë por në mënyrë të

vazhdueshme, mund të fitosh garën.

Ky ishte versioni i fabulës, të cilin ne të gjithë e dimë, pasi

jemi rritur me të. Por ajo nuk mbaron me kaq.

.

.

.

 

Lepuri ndihej shumë i zhgënjyer nga humbja e garës. Menjëherë ai

filloi të analizojë shkaqet e humbjes dhe arriti në përfundimin se

shkaku i humbjes ishte besimi i tepruar tek vetja. Veç kësaj, ai e

kishte nënvleftësuar kundërshtarin. Po të mos i kishte marrë gjërat

si të mirëqena, breshka kurrë nuk do të kishte fituar.

Kështu, ai vendosi ta sfidojë breshkën në një garë të dytë. Dhe

breshka, pranoi.

Këtë herë, lepuri vrapoi pa frymë derisa arriti në finish. Ai

arriti ta fitojë garën pasi e përshkoi distancwn pa u ndalur fare.

A e dini moralin e historisë?

Një i shpejtë dhe konsekuent e mposht një të ngadaltë dhe tw

avashtw.

Nëse në organizatën tuaj keni dy njerëz, njëri i avashtë,

sistematik dhe serioz, kurse tjetri i shpejtë, serioz dhe

konsekuent, i dyti do të ngjisë majat e karrierës, më shpejt se i

pari.

Është mirë të jesh i avashtë dhe i qëndrueshëm, por është më mirë

të jesh i shpejtë dhe serioz.

Megjithatë, historia nuk përfundon me kaq …

Ajo që duhej të analizonte shkaqet e humbjes këtë radhë, ishte

breshka, e cila në fund fare, arriti në përfundimin se e kishte të

pamundur të fitojë kundër lepurit, në pistën aktuale dhe me ato

kushte.

“Si mund ta fitoj garën sërish?” pyeste ajo veten.

Pasi u mendua pak, vendosi ta sfidojë lepurin me një garë tjetër.

Por këtë herë, në një pistë të re, të ndryshme nga ajo e para.

“A mund të bëjmë një garë tjetër dhe në një pistë të ndryshme nga

ajo e para?” e pyeti ajo lepurin.

“Sigurisht!” iu përgjigj lepuri gjithw siguri.

Të dy garuesit u nisëm drejt finishit. Për të mbajtur premtimin që

i bëri vetes, që të jetë i shpejtë dhe ta marrë seriozisht

situatën, lepuri vrapoi me shpejtësinë e tij maksimale, derisa

arriti pranë një lumi. Vija e finishit, ishte disa km pas bregut

tjetër të lumit.

Lepuri u zu ngushtë pasi nuk dinte si të kalojë. Ndërkohë, breshka

arriti pranë lumit, këlltuq u hodh në ujë dhe kaloi matanë. Pasi i

hodhi një shikim lepurit, vazhdoi rrugën derisa arriti në finish.

Morali i historisë?

Fillimisht, studio dhe përcakto aftësitë e tua. Pastaj, ndryshoje

planin e lojës, për t’ia përshtatur  aftësive të tua.

Në një organizatë, nëse ti je orator i mirë, bëj çmos që të

përgatitësh një material, me të cilin do i biesh në sy menaxherit.

Nëse ke aftësi analizuese, pwrgatit një studim të thellë ose një

raport të detajuar dhe paraqite tek eprori yt.

Të punosh me gjithë kapacitetin tënd, jo vetëm që do të biesh në

sy, por kjo do të të krijojë mundësi edhe për t’u ngritur në detyrë

 apo për të bërë karrierë.

Përsëri, historia nuk mbaron me kaq.

Këtë herë, breshka dhe lepuri u bënë miq të ngushtë dhe problemin e

analizuan bashkërisht. Të dy arritën në përfundimin se, gara e

fundit mund të ishte organizuar më mirë.

Kështu, të dy vendosën të bëjnë një garë pwrmbyllwse, por këtë herë

si një skuadër e vetme.

“Ç’mendon sikur të bëjmë një  garë të fundit?” e pyeti breshka

mikun e saj.

“Fantastike! Unë mendoj se mund t’a organizojmë më mirë, nëse e

ndihmojmë njëri-tjetrin.” iu përgjigj lepuri.

Gara filloi. Këtë herë, lepuri e mbajti në shpinë breshkën derisa

arritën tek bregu i lumit. .

Tek bregu, breshka zbriti, hyri në lum dhe me lepurin mbi shpinë

kaloi në bregun tjetër. Pastaj, lepuri e mori breshkwn swrish nw

shpinw dhe tw dy njwherwzi shkelwn vijwn e finishit.

Doni moralin e kësaj historie?

Nëse nuk je në gjendje të punosh në grup dhe të shfrytëzosh

energjitë e të tjerëve, gjithmonë do të kesh rezultate më të ulëta.

Po ashtu, do të përballesh me situata në të cilat do të kesh

rezultate të dobëta, ndërkohë që të tjerët arrijnë rezultatet më të

larta.

Nga kjo histori, nxjerrim dhe mësime të tjera:

Mos harro se si lepuri ashtu dhe breshka, nuk u dorëzuan pas

dështimit. Lepuri vendosi të punojë më fort duke i shtuar

përpjekjet pas dështimit.

Kurse breshka ndryshoi strategjinë e garës, pasi ajo ishte

përpjekur me sa mundësi kishte.

Në jetë, kur përballesh me dështimin, ndonjëherë të duhet të punosh

më shumë dhe të shtosh përpjekjet. Por herë të tjera, është më e

udhës të ndryshosh strategji dhe të provosh diçka ndryshe. Dhe herë

të tjera, është më e udhës t’i bësh të dyja.

Lepuri dhe breshka morën një mësim tepër jetësor. Në momentin kur e

ndërpresim konkurrencën kundër një rivali dhe i kushtojmë rëndësi

situatës, ne kemi një performancë më të mirë

Si përmbledhje, nga historia e lepurit me breshkën, nxjerrim këto

mësime:

 Kurrë mos u dorëzo, nëse përballesh me dështimin!

I shpejti dhe i vazhdueshmi, e mposht një të ngadaltë serioz.

 Puno në kuadër të aftësive të tua!

Konkurro rrethanat dhe mos konkurro rivalin!

 Burimet e përbashkëta dhe puna në grup, e mposhtin  punën

individuale.