Gjyshja ime ne shtepine tone

 Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit

Falënderimi i takon Allahut të vetëm, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi profetin pas të cilit s’ka më profet, mbi profetin tonë Muhamed, mbi familjen dhe të gjithë shokët e tij. Unë e dua shumë gjyshen time e kënaqem që ajo banon me ne... Gjyshja ime është e madhe në moshë e nga një herë mezi i kupton gjërat e mezi dëgjon... Futet në të shumtën e çështjeve e fillon duke na drejtuar e këshilluar. Si mundem që të duroj në këto raste? Nëna ime më thotë: “Oj bija ime, gjyshja jote është bereqeti i shtëpisë”. Të qenit e të moshuarve në shtëpi ka të mirat e saj, si p.sh.: mbledhjen e fëmijëve, shtimin e dashurisë ndërmjet personave të familjes etj. Ka thënë Pejgamberi salallahu alejhi ëe selem: “Nuk është prej nesh a i cili nuk mëshiron të voglin tonë e nuk respekton të madhin tonë.” Pastaj më tha: A do që të fitosh zemrën e gjyshes tënde e çdo të moshuari? Paso c’do të them: 1. Marrjen parasysh mendimin e tyre se ata kanë më shumë eksperiencë nga jeta me të cilën shumë janë rrahur e shumë kanë mësuar. 2. Bindjen ndaj asaj që ata kërkojnë (përveç çka është në kundërshtim me urdhrat e Allahut) e mosshfaqjen e mërzitjes nga çka ata kërkojnë apo urdhërojnë. 3. Përgjigjen e pyetjeve të tyre edhe nëse janë të përsëritura e të bezdisshme. 4. T’i bësh të ndjehen se ata kanë vend të veçantë tek ne. Duke ju thënë disa emra të lezetshëm si: o xhaje, oj loke, o plakushi im duke ju puthur ballin e duke ju hapur vendin në mexhlis (vend-ndenje). Duke filluar me ta e duke ju dhënë përparësi në çdo çështje. E të gjitha këto e kanë origjinën nga sheriati. 5. Marrja e mendimit të tyre në raste të përshtatshme. 6. Sjellja me edukatë dhe moral veçanërisht në momentin kur duhet t’i këshillojmë ose kur shikojmë ndonjë veprim të gabuar. Një mësim i mirë për këtë është historia e Hasanit dhe Husejnit (dy djemtë e Fatimes, vajzës së Pejgamberit salallahu alejhi ëe selem) kur panë një të moshuar i cili nuk merrte abdes ashtu siç duhet, e i thanë: “Duam të marrim abdes para teje që të gjykosh se cili prej nesh merr më mirë abdes”. Kur mbaruan, u tha që të dy morët abdes shumë mirë e u sollët shumë mirë. 7. Mos sulmimin dhe kritikimin e atyre zakoneve që janë mësuar gjithë jetës përveç çka është në kundërshtim më sheriatin. 8. Shpejtim në kryerjen e nevojave të tyre. 9. Herë pas here duke ju bërë dhurata e gjithmonë t’i takosh me buzëqeshje. 10. Largimin nga nxjerrja në pah apo qeshja me ta për ato çështje që nuk i dinë apo nuk munden t’i kryejnë, sikur leximi, shkrimi, kompjuteri etj. 11. Ofrimi i ambientit në të cilin rehatohen, e zakonisht ata i rehaton qetësia. 12. Ngjeshja e këmbëve dhe e duarve të tyre me dashuri, duke qeshur e bërë shaka me ta. 13. Mësimin e Kuranit nëse nuk dinë, me butësi. 14. Kërkimin e duasë prej tyre. 15. Dhënien rast për ta që të tregojnë historitë dhe ngjarjet e tyre. 16. Vizitën e tyre dhe interesimin për ta nëse nuk jetojnë në të njëjtën banesë. 17. Kujdesu për ndjenjat e tyre dhe jepu vendin e duhur. 18. Kij kujdes në hapjen e bisedave të cilat u shkaktojnë turp në sy të të tjerëve apo shfaqjen se nuk je i kënaqur me qëndrimin e tyre në të njëjtën banesë. 19. Kij kujdes nga shfaqja jote si me fjalë apo me vepra se atyre u ka kaluar koha dhe kanë dalë jashtë përdorimi. Pëshpëritje! Dëgjimin me vëmendje për çdo person e veçanërisht të moshuarit. Nëse shmangen nga bisedat një kohë të gjatë, atëherë duhet që ne t’i tërheqim avash-avash duke i pyetur për ato ngjarje që kanë lënë gjurmë në jetën e tyre e t’i dëgjosh me vëmendje e me kënaqësi. Nëse do t’i lëmë në vetmi do të shikojmë të shfaqen lloj-lloj sëmundjesh që nuk të shkon mendja.