Na ishte njehere nje njeri ne pyll

Një njeri qëndronte ulur i vetëm. I zhytur thellë në hidhërim. Afër tij u afruan të gjitha kafshët dhe i thanë: “Ne nuk duam të shohim ty kaq të hidhëruar, kërko cfarë të duash prej nesh e ne do ta japim atë.”
Njeriu tha: “Unë dua të kem shikim të mirë”
Grabitqari iu përgjigj: “Ti do të kesh sytë e mi”
Njeriu tha: “Unë dua të jem i fortë”
Jaguari i tha: “Ti do të jesh i forte njësoj si unë.”
Më pas njeriu tha: “Unë dua të njoh sekretet e tokës”
Gjarpëri iu përgjigj: “Unë do t’i tregoj ty ato”
Kjo gjë ndodhi me të gjitha kafshët.
E kur njeriu mori të gjitha dhuratat që ia dhanë kafshët atij, u largua.
Atëherë bufi iu tha kafshëve të tjera: “Tani njeriu di shumë e është i aftë të bëj shumë gjëra”
Dreri tha: “Njeriu ka gjithcka që i nevojitet. Ai nuk do të jetë më i hidhëruar.”
Por bufi iu përgjigj: “Jo. Unë pashë një boshllëk te njeriu. Një uri e thellë e cila nuk do të shuhet kurrë. Një uri që e trishton atë, dhe që e bën të dëshirojë gjithcka. Ai do të vazhdojë të marrë e të marrë derisa një ditë toka do të thotë: Unë nuk kam më mundësi, e nuk më ka mbetur më asgjë për të dhënë!”

|Apocalypto|